Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

1ος κανόνας σε περίπτωση φωτιάς: Don't panic!

Σκέψεις για μια δημιουργική στάση απέναντι στην τραγωδία...

Βλέποντας τον ουρανό να παίρνει αυτό το απόκοσμο κοκκινωπό χρώμα και τις στάχτες να πέφτουν σαν χιόνι στην άδεια Αθήνα, είναι δύσκολο να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. Πέρασα, όπως φαντάζομαι και πολύς άλλος κόσμος, ένα τριήμερο με τα αρνητικά συναισθήματα να εναλλάσσονται, θυμό - φόβο - απελπισία - μελαγχολία, με αυτή τη σειρά και μετά πάλι από την αρχή, μπερδεμένα μεταξύ τους. Κολλημένος στο pc μου, να ακούω ζωντανές μεταδόσεις από τις καταστροφές, ίσως και να κατέληξα στην αποχαύνωση, περιμένοντας μια καλή είδηση ή κάτι τέλος πάντων να με ταρακουνήσει.

[...]

Χρειάστηκε να περάσει μια μέρα και ένας γίγαντας ονόματι Βύρων για να καταλάβω τι πραγματικά ήθελε η Κυβέρνηση. Να πατήσει πάνω στον πανικό και την απόγνωση του κόσμου, για να μας πείσει ότι δεν φταίμε, προφανώς δεν φταίει ούτε η Κυβέρνηση για αυτό που συμβαίνει, αλλά κάποιος Άλλος, μια «ασύμμετρη απειλή». Λαέ της Ελλάδος, συσπειρώσου γύρω από την ηγεσία σου, δεχόμαστε επίθεση από αυτούς που θέλουν το κακό μας! Ελληνίδες, πλέξτε πυρίμαχες κάλτσες για τους φαντάρους μας που πάνε στο μέτωπο! Έλληνες, ριχτείτε με όλη σας την ψυχή στη μάχη! Και όλοι/ες μαζί, καταδώστε οποιοδήποτε ύποπτο φάντασμα κυκλοφορεί στη γειτονιά σας…

[...]

Αν θέλω τελικά να πω κάτι, είναι αυτό: dont panic! Να μην πανικοβαλλόμαστε και να μην απελπιζόμαστε, γιατί με αυτή την αντιμετώπιση, όχι μόνο γινόμαστε πιόνια για τύπους σαν τον Καραμανλή και τον Πολύδωρα, αλλά προσκαλούμε την καταστροφή ακόμα περισσότερων δασών, το χαμό ακόμα περισσότερων ζωών. Να κοιτάξουμε ψύχραιμα την κατάσταση, με ενεργή ματιά: δεν βοηθάει να κλαίμε για τα καμένα δάση, υπάρχουν πολλά ακόμη, πολύ περισσότερα από αυτά που κάηκαν. Αν θέλουμε να παραμείνουν εκεί για να τα χαιρόμαστε, πρέπει να κινητοποιηθούμε για να τα προστατέψουμε. Δεν βοηθάει να μένουμε σιωπηλές, σεβόμενες τον θάνατο τόσων ανθρώπων: εμείς είμαστε ακόμα ζωντανοί και δουλειά των ζωντανών είναι να μιλάνε, να δρουν.

[...]

Είναι θέμα επιβίωσης και είμαστε ακόμη ζωντανές. Είναι θέμα τρυφερότητας και αλληλεγγύης στην ομορφιά και τους ανθρώπους που χάθηκαν στην Ελλάδα, σε ότι χάνεται καθημερινά (με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς) σε άλλες μεριές του πλανήτη, να αλλάξουμε προτεραιότητες. Τόσο προσωπικά όσο και πολιτικά. Δεν μπορείς να φροντίζεις για την ευτυχία σου χωρίς οικολογική συνείδηση, γιατί ευτυχία χωρίς ζωή δεν γίνεται. Δεν μπορούμε να αφήνουμε την οικολογία σαν δευτερεύον, παράλληλο πολιτικό ζήτημα, γιατί η κοινωνική δικαιοσύνη δεν μπορεί να χτιστεί σε ένα πλανητικό οικοσύστημα που καταρρέει. Πρέπει να βάλουμε την πολιτική οικολογία, σαν προσωπική στάση ζωής και σαν συλλογική, κινηματική δράση, στο κέντρο των δραστηριοτήτων μας.

Τα παραπάνω ακούγονται πολύ γενικόλογα; Είναι, αλλά σαν γενική κατεύθυνση εμένα μου κάνουν για να σταματήσω να νιώθω ανήμπορος και μελαγχολικός. Σε λιγότερο αφηρημένο, πιο προσιτό επίπεδο, σκέφτομαι ότι η αναθεώρηση του άρθρου 24, που ήδη έχει δεχτεί ισχυρό πλήγμα, πρέπει να φάει οριστική ταφόπλακα. Ότι την Τετάρτη έχει το απόγευμα συγκέντρωση έξω απ'τη Βουλή και ότι την προηγούμενη φορά που κατεβήκαμε, μετά την φωτιά στην Πάρνηθα, ο Σουφλιάς έβγαλε προεδρικό διάταγμα για τις χρήσεις γης του βουνού που οι οικολόγοι το έβλεπαν στα όνειρά τους μέχρι τότε. Ότι θα συνεχίζω να πρήζω τον κόσμο να παρατήσει το αυτοκίνητο του, ότι δεν χρειάζεται να καταναλώνει σαν μηχανή, ότι υπάρχουν ήδη εναλλακτικές στην οικονομία και τον πολιτισμό της «ανάπτυξης», που πρέπει να ενισχύσει. Θα συνεχίσω να χαίρομαι όταν βλέπω τον γείτονα μου να παίρνει ποδήλατο, τους κατοίκους των γειτονιών να οργανώνονται για να διεκδικήσουν καλύτερο αστικό περιβάλλον. Να ρίχνουν τις κεραίες και να φυτεύουν δέντρα εκεί που θέλει να βάλει μπετό ο Κυριακού.

Dont panic! Αυτή η καταστροφή, όσο μεγάλη και αν είναι, είναι απλά μια άσκηση, μια προειδοποίηση του τι θα συμβαίνει πολύ πιο συχνά αν δεν αλλάξουμε προτεραιότητες. Έχουμε χρόνο, έχουμε δυνάμεις. Το θέμα είναι να σταματήσουμε το μοιρολόι και να αποκτήσουμε και θέληση.



Διαβάστε όλο το εξαιρετικό κείμενο του φίλου IliasZ εδώ

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα να ενημερώσω τους αναγνώστες του μπλογκ "Αναδάσωση" ότι μετά από σύντομη συζήτηση που έγινε στα σχόλια του δικού μου μπλογκ σχετικά με πρόταση για κοινό κείμενο διαμαρτυρίας, πείστηκα ότι θα ήταν λάθος να καπελωθούν οι αυθόρμητες και ακομμάτιστες αυριανες συγκεντρώσεις με ψηφίσματα που πιθανότατα να μην εκφράζουν τις θέσεις όλων μας.

Αυτό που προέχει είναι να αντιδράσουμε ενωμένοι και μαζικά ενάντια στο πρωτοφανές έγκλημα που ακόμα και τώρα εξακολουθεί να συντελείται στον τόπο μας. Ας μην διασπαστούμε και ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας αποθαρρύνει από το δικαίωμα μας να εκφράσουμε δημόσια και συλλογικά την οδύνη και την αγανάκτηση μας για την καταστροφή.

Κι αν κάποιοι θεωρήσουν πως το να υποχωρώ στις θέσεις μου και να παραδέχομαι ότι έκανα λάθος κάνει κακό στην εικόνα μου, τους πληροφορώ ότι δεν είμαι επαγγελματίας (ούτε καν ερασιτέχνης) πολιτικός για να με νοιάζει η εικόνα μου. Πολίτης αυτής της χώρας είμαι, όπως όλοι μας, και δεν εξυπηρετώ τα συμφέροντα κανενός κόμματος ή άλλου φορέα. Το τελευταίο το τονίζω γιατί προφανώς κάποιοι θέλουν να φιμώσουν την αυριανή συγκέντρωση και διασπείρουν φήμες ότι την οργανώνουν συγκεκριμένα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Ανώνυμος είπε...

Κρατώ περισσότερο από όλα τη φράση: Το θέμα είναι να σταματήσουμε το μοιρολόι και να αποκτήσουμε και θέληση.

Να βγαλουμε τηλεφωνα Νομαρχιων που επληγησαν - τηλεφωνα εθελοντικων οργανωσεων - αναγκες επιβεβαιωμενες.

Η συγκεντρωση και η πολιτική διαμαρτυρια είναι σημαντική, αλλά εξίσου σημαντική είναι η ανθρωπιά στην χειροπιαστή της μορφή.

Να βοηθήσουμε ρε παιδια... Ειμαστε πολλοι - μπορουμε να κανουμε πραγματα ταυτόχρονα.

Ανώνυμος είπε...

Vicky, το προηγούμενο post εκεί ακριβώς αποσκοπεί. Στο να συγκεντρωθούν τηλέφωνα νομαρχιών και άλλες πληροφορίες για εκκλήσεις για βοήθεια.

Από το πρωί μπαίνουν χιλιάδες επισκέπτες σ' αυτό εδώ το μπλογκ, ας μας βοηθήσουν όσοι μπορούν αφήνοντας χρήσιμες πληροφορίες στα σχόλια (όχι εδώ, εκεί που λέει "εκκλήσεις για βοήθεια").

Επιβάλλεται να συντονιστούμε με φορείς και ομάδες εθελοντών που ήδη οργανώνουν αποστολή βοήθειας στους πληγέντες.

fotis είπε...

Μην παρασυρόμαστε στη λογική του Λαμπράκη... "σιωπηλή διαμαρτυρία", για να μεγαλώσει η αντίδραση κατά της κυβέρνησης και μόνο, για να μην ξεφύγει κάνα κακό συνθηματάκι... και μετά ;;;;
Του χρόνου θα ξανακλαίμε εμείς και οι άλλοι θα χτίζουν βιλάρες.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ ΤΩΡΑ !
ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ, ΡΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΧΤΗ ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΕΙΤΕ !
Αντίδραση που θα διαρκέσει και μετά από τις εκλογές !
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ:
www.psifizomavro.blogspot.com